مطالعه‌ی اخیرا منتشر شده در مجلهDiabetes Care ، نشان می‌دهد که برای افراد مسن مبتلا به دیابت نوع 1، درمان با پمپ انسولین حلقه بسته با کنترل بهتر قند خون نسبت به درمان با حسگر تقویت شده، مرتبط است.
درمان با پمپ انسولین حلقه بسته چیست؟
گاهی این سیستم تحت عنوان لوزالمعده مصنوعی توصیف می شود، در این سیستم یک پمپ انسولین را به یک دستگاه نظارت مداوم قند خون (CGM) متصل می کنند تا انسولین مورد نیاز کاربر را با استفاده از الگوریتمی تنظیم کنند که به طور مستقل تحویل انسولین را در پاسخ به سطوح قند خون که حسگر در زمان واقعی سنجش می کند، افزایش و کاهش می دهد. از سوی دیگر، در سیستم "حلقه باز" ، پمپ انسولین تقویت‌شده با حسگر، به یک سیستمCGM مرتبط می شود، اما کاربر ملزم است تا تنظیمات را محاسبه و به صورت دستی وارد کند.
این تیم تحقیقاتی به رهبری پرفسور Sybil A. McAuley، از دانشگاه ملبورن، از 30 فرد 60 سال به بالا که حداقل 10 سال از تشخیص دیابت نوع 1 آنها می گذشت (میانه ی مدت زمان ابتلای آنها به دیابت 38 سال بود) و تقریباً دو سوم آنها زن بودند، با میانگین سنی 67 سال و هموگلوبینA1C برابر با 10.5 درصد یا کمتر، که قبلاً از پمپ انسولین استفاده کرده بودند، برای شرکت در این مطالعه ثبت نام کردند.
پس از یک دوره ی اولیه ی break-in period، محققان با استفاده از یک سیستم حلقه باز، داده ها را به مدت دو هفته از افراد مورد مطالعه جمع آوری کردند. پس از دو هفته، بیماران به طور تصادفی به مدت چهار ماه از یک سیستم حلقه باز یا حلقه بسته استفاده کردند. پس از چهار ماه، جای گروه ها با هم عوض شد: گروه حلقه باز به سیستم حلقه بسته روی آوردند و بالعکس. سیستم حلقه بسته مورد استفاده محققانMiniMed 670G ، ساخت شرکت تجهیزات پزشکی Medtronic بود. این سیستم که برای افراد 7 ساله و بالاتر مبتلا به دیابت طراحی شده است، سطح انسولین را هر پنج دقیقه تنظیم می کند(MiniMed 670G ، از آن زمان متوقف شده و با دستگاه جدیدتری جایگزین شده است).
محققان از معیارهای مختلفی برای ارزیابی این دو سیستم استفاده کردند، اگرچه یکی از مواردی که بیشتر مورد توجه آنها قرار گرفت، چیزی بود که به عنوان "زمان در محدوده" شناخته می شود. به گفته ی سازنده ی MiniMed 670G، "زمان در محدوده" یک اصطلاح نسبتا جدید است که درصد زمانی را که سطح قند خون در محدوده از پیش تعیین شده برای افراد مبتلا به دیابت باقی می‌ماند، توصیف می‌کند. زمان در محدوده، تصویر دقیق تری از مقدار قند خون در طول یک دوره زمانی ارائه می دهد.
تحویل انسولین توسط سیستم حلقه بسته با کنترل بهتر قند خون مرتبط است
پس از این کارآزمایی هشت ماهه، محققان گزارش کردند که "تحویل انسولین حلقه بسته، کنترل قند خون را به میزان قابل توجهی نسبت به درمان با پمپ تقویت شده با حسگر، بهبود می بخشد". زمان در محدوده برای کاربران حلقه ی بسته 75.2٪ و برای کاربران حلقه باز 69٪ بود. همانطور که محققان توضیح دادند، آن درصد از "زمان در محدوده" که با سیستم حلقه ی بسته بهبود یافته بود، معادل 90 دقیقه اضافه در روز در مقایسه با پمپ تقویت شده با حسگر است، که از نظر بالینی تفاوتی قابل توجه محسوب می شود. همچنین، تیم تحقیقاتی گزارش داد که میانگین زمان در محدوده یک شبه (از نیمه شب تا ساعت 5:59 صبح) با سیستم حلقه بسته، 10.1 درصد بیشتر بود، در حالی که زمان سپری شده در حالت قند خون بالا با سیستم حلقه بسته، کمتر بود. سیستم حلقه بسته همچنین در زمینه های تغییرپذیری(نوسانات) قند خون و افت قند خون، عملکرد بهتری داشت. تنها معیاری که تفاوتی نشان نداد HbA1c بود.
محققان اظهار داشتند: درمان حلقه ی بسته یک گزینه درمانی مؤثر برای افراد مسن مبتلا به دیابت نوع 1 طولانی مدت است و ما هیچ مشکل ایمنی در استفاده ی این افراد از سیستم حلقه ی بسته شناسایی نکردیم. زمان در محدوده برای این افراد مسن در مقایسه با پمپ‌درمانی تقویت‌شده با حسگر، بیشتر بود و مدت زمان قند خون پایین تر از محدوده، در طول استفاده از حلقه ی بسته کمتر بود. حلقه بسته که از اهمیت بالینی خاصی برخوردار است، زمان صرف شده در محدوده هیپوگلیسمی را نیز در طول شب کاهش داد.
منبع:
https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2022/03/11/closed-loop-therapy-a-success-in-type-1-diabetes/